Były pracownik ma prawo zwrócić się do pracodawcy z prośbą o wydanie duplikatu świadectwa pracy. Tego, w jakiej formie należy się zwrócić do pracodawcy, przepisy nie precyzują. Można to zrobić zarówno ustnie jak i pisemnie. Przepisy nie regulują także kwestii terminu, w jakim były pracodawca powinien wydać odpis świadectwa

Pamiętam dokładnie jak siedzieliśmy w kawiarni i znowu zaczęłam swoją gadkę, że ja chcę coś zmienić, robić coś innego, że nie jestem szczęśliwa, że nie chcę tego i tamtego itd. I nagle usłyszałam wewnętrzny głos „Ja pier..ę, ale to nudne, ileż można, rzygać mi się już chce jak tego słucham”.

Zgubiłem mandat – dzwonić do skarbówki? I to jest właściwy trop oraz sposób na to, jak zapłacić zgubiony mandat. Informacji na temat danych z naszego mandatu może nam udzielić właśnie urząd skarbowy. Ponadto dobra wiadomość jest taka, że wcale nie musi to być urząd skarbowy w miejscu, w którym „zarobiliśmy” mandat.

Wydałem z siebie ciężkie westchnięcie człowieka skrajnie zmordowanego życiem, po raz setny już spoglądając na wyświetlacz telefonu, gdzie zgrabne cyferki wskazywały dokładnie godzinę piętnastą dziesięć. Zirytowany do granic możliwości zeskoczyłem z murku na którym przesiadywałem, po czym nieśpiesznie skierowałem swe kroki w stronę domu. Fakt, obiecywałem, że zaczekam na Kasa, lecz w tej sytuacji nie mam zamiaru siedzieć tu dłużej i myśleć kiedy łaskawie znajdzie swojego kochanego węża, który stwierdził, że kolejny raz zwiedzi szkołę i okoliczne kible. Wyjąłem z kieszeni spodni słuchawki, które podłączyłem do telefonu puszczając pierwszą lepszą piosenkę, mając jedynie nadzieję, że pomoże mi szybciej znaleźć się w domu. Mimo tego, że od rozpoczęcia roku szkolnego minęło trochę czasu ja nadal nie mogę przyzwyczaić się do porannego wstawania i teraz jedyną rzeczą o której marze po powrocie do domu jest przytulenie poduszki aż do wieczora. Wtedy też nie muszę robić obiadu, więc Kas albo czyni to sam dla siebie, albo po prostu chodzi głodny. Bynajmniej mnie śpiącego wtedy mało to interesuje. A w tym samym czasie w pewnym drewnianym domku pośrodku gęstego i ciemnego lasu ktoś postanowił znaleźć swoje tymczasowe schronienie przed światem zewnętrznym. A kim była ta osoba o dość specyficznych nawykach? Mną, a dokładniej tym, który zawsze zbacza z wyznaczonych ścieżek niefortunnie narażając się na gniew bliźniaczej siostry. Westchnąwszy ciężko oparłem swoje plecy o zimną fakturę ściany, opuszczając bezwładnie ręce wzdłuż ciała. Poczułem jak do moich palców zaczyna napływać krew, a ich koniuszki w irytujący dość sposób coraz to mocniej pulsowały. Zaciskając dłonie w pięść, a następnie rozluźniając je - nadsłuchiwałem, mając wrażenie, że dochodzą do mnie każde, nawet najdrobniejsze szmery. W momencie w którym do mojej świadomości zaczęły dochodzić przerażające fakty, iż nie mam w sumie pojęcia do kogo należy domostwo w którym się znalazłem, ani gdzie są jego właściciele moje serce coraz szalenie obijało się o żebra. Chociaż... Skoro nie miałem pewności do kogo należy dom, nie miałem też pewności, czy w ogóle do kogoś należy. Może jest pusty? Może właściciele już dawno się wyprowadzili? Domyślałem się, że zdążyłem jedynie przejść przez jeden pokój, nawet dokładnie nie badając faktury przedmiotów. Teraz zupełnie nie miałem pojęcia, gdzie się znajduje. W jednej chwili zacząłem nawet żałować tego, że odłączyłem się od Alex. Znając życie nie będzie czekało mnie miłe powitanie z jej strony, gdy wreszcie raczy mnie znaleźć. O ile będzie miała na to nerwy. Zdjąłem z uszu słuchawki i pozwijane schowałem do torby, nie mając na uwadze to, że ich kolejne rozplątywanie może nie skończyć się happy endem i wyjąłem z kieszeni klucze, które włożyłem w zamek. Lecz ku mojemu zdziwieniu drzwi... były Co do cholery? - mruknąłem pod nosem, krzywiąc się nieznacznie. Wychodziliśmy z domu do szkoły razem, drzwi zamykałem ja. Musiałbym chyba być idiotą, żeby nie pamiętać tego, co robiłem dosłownie parę godzin temu. Dałbym sobie uciąć rękę swoją i Kasa, że zamykałem dom. Wziąłem dwa głębokie, uspokajające wdechy i ostrożnie postawiłem nogę za próg, coraz to bardziej zagłębiając się w odmęty domostwa. Jeśli jakiś włamywacz postanowił zrobić popołudniowy obchód miałem zamiar kulturalnie pokazać mu, gdzie są Kto tu jest!? - krzyknąłem, rozpalając dłoń niebieskim ogniem. Właśnie w tym momencie poczułem jak życie brutalnie wdeptuje mnie w podłogę, gdy do moich uszu dotarł czyjś głos, na pewno nie należący do tych miłych osób, które witają chlebem i tańczącymi dziećmi w strojach ludowych. Chociaż... Musiałem przyznać, iż głos ten był mi skądś znajomy, lecz jak na złość nie mogłem przypomnieć sobie kim był jego właściciel, a co gorsza... jak wyglądał...- Hej, nie chcę kłopotów! - odkrzyknąłem, unosząc ręce w poddańczym geście jakby mając nadzieję, że to w czymś pomoże. Prychnąłem pod nosem, wolnym krokiem kierując się w stronę z której dochodził ów głos, a idąc drogą dedukcji - właśnie z Nie chcesz kłopotów, ale właśnie je maaaaAAAA!- AAAAAAAAAAAA!W tym właśnie momencie z dostatku wrażeń zamachnąłem się ręką kierując smugę ognia prosto w intruza, który moim skromnym zdaniem bardziej przypominał bezdomnego ducha, na którego sam widok o mało co nie dostałem zawału. Bo kto normalny nosi w tych czasach bandaż na oczach? Ale... Stop. Bandaż? Nagle jakby mnie olśniło. Mój mózg wreszcie zaczął pracować normalnie odrzucając na bok resztki stanu zawałowego i przypomniał mi o pewnej postaci znanej mi z dzieciństwa. Te same wiecznie rozmierzwione przez wiatr brązowe włosy, oczy których nigdy nie widziałem... Ale czy to możliwe? O Jezu...- Unik! - krzyknąłem, w ostatniej chwili powalając na ziemię chłopaka, zanim ogień zdążył wypalić mu w klatce pokaźnych rozmiarów przewiewną dziurę, po czym bez ceregieli spytałem: - Alex? Umarłem, umarłem, umarłem, umarłem, umarłem. Nie jestem Alex, jestem świętym duchem, umarłem... Ej, przecież ja i tak już nie żyję. Hehe, tak bardzo nieśmieszne....- A kto pyta? - zagadnąłem niepewnie. - Jeśli masz mnie zamiar zgwałcić to nie moje ciało, więc nie mam pojęcia kto tam je dotykał - zaśmiałem się nerwowo, próbując zrzucić z siebie napastnika, lecz moje próby skończyły się marnie i dostał on tylko w twarz. - Um... Ale wiesz co, wydajesz mi się znajomy po głosie. Zabijcie to zanim ja to zrobię...- Ugh... - jęknąłem męczeńsko, przejeżdżając sobie łapą po twarzy. - Naoki. Kojarzysz, idioto? - dodałem, odsuwając się od chłopaka na względną Naoki? - mruknąłem, podnosząc się do pozycji siedzącej, jakoś za bardzo nie mogąc uwierzyć w to co słyszę. - Tamten Naoki wydawał się jakoś milszy, bardziej niezrównoważony psychicznie...- A wyprowadzić ci zęby na spacer? - Naoki, stary! Jak dobrze cię widzieć! - uśmiechnąłem się szeroko nie chcąc narażać swojego nieżycia, w jedną chwilę nagle poważniejąc. - Musisz nam pomóc. Ty i Kasene musicie nam Pomóc? - zdziwiłem się. - Niby w czym? Poza tym oczekuję wyjaśnień. Zniknęliście z Alex lata temu bez słowa wyjaśnienia, teraz nagle ty zjawiasz się w moim domu i oczekujesz Naoki... Ja nie żyję... O ile sprawa u Rzecznika zostanie zapewne unieważniona o tyle wycofanie jej z prokuratury nie jest możliwe i nie wiem jak się zakończy . Jak pisałem już parę razy wcześniej sklep Digital + to sklep dla ludzi bardzo cierpliwych i odpornych w przypadku reklamacji towaru , przypominam daty zwrot TV w 27 grudnia 2018 zwrot kasy 20.02.2019 .

Każdy użytkownik nowego smartfona boi się, że może go zgubić lub co gorsza, może zostać ukradziony. W sytuacji, kiedy nasz sprzęt jest włączony mamy kilka metod. Jednak jak znaleźć telefon, gdy jest wyłączony? Oto dwa od rodzaju baterii nasze telefony się rozładowują. Co w sytuacji, gdy w takiej sytuacji zgubimy urządzenie? Niestety nie jest to łatwe i nie każdy smartfon da się zlokalizować. Jak znaleźć telefon, gdy jest wyłączony? Jedno jest pewne, nim rozpoczniemy poszukiwania którąś z poniższych metod, warto dokładnie przeszukać miejsca, w których urządzenie może się namierzyć telefon komórkowy, gdy jest wyłączony – GPS?Coraz częściej w sieci pojawiają się aplikacje lokalizujące nasz telefon za pomocą GPS. Większość z nich niestety poza dostępem do zawartości naszego telefonu na nic się nam nie przyda, kiedy nie wiemy jak znaleźć telefon, gdy jest zagubiony smartfon jest podłączony do prądu lub naładowany i włączony, możemy go znaleźć, korzystając z tego typu aplikacji. Jednak w przeciwnym razie nie ma szans, by proces się powiódł. Kiedy więc ktoś proponuje nam lokalizację wyłączonego telefonu dzięki GPS, nie warto w to wierzyć i stać się ofiarą oszusta, ponieważ jest to znaleźć telefon, który jest wyłączony – po numerze?Jeśli nasz smartfon został skradziony, musimy jak najszybciej zgłosić sprawę na policję. Następnie należy zablokować i zmienić hasła do kont społecznościowych czy płatności internetowych w banku, do których złodziej może mieć dostęp, mając nasz telefon. Znaleźć nasz telefon możemy dzięki karcie SIM. Niestety tego typu poszukiwań może dokonywać jedynie policja, przeważnie po otrzymaniu wniosku od prokuratora w sytuacji większego polega na lokalizacji telefonu po numerze IMEI, który jest przypisany do karty SIM z numerem. Jednak cała operacja może zakończyć się powodzeniem, tylko jeśli nasz smartfon „ma zasięg” z trzech stacji bazowych. Wówczas mamy szanse na odnalezienie sprzętu z dokładnością nawet do 50 widać w sytuacji, gdy nie zgłosimy sprawy na policję, odnalezienie telefonu po jego numerze jest by nim sięgniemy po sposoby na to, jak znaleźć telefon, gdy jest wyłączony zawsze pilnować naszego sprzętu. Dbając o nasz smartfon, z pewnością unikniemy stresu związanego z poszukiwaniami lub jego ostateczną utratą. Oto kilka poradników o dodatkach, dzięki którym uchronimy nasz telefon przed zaginięciem:Jak zabezpieczyć telefon przed kradzieżą?W końcu! Skuteczne zabezpieczenie przed kradzieżą smartfona

Wprawdzie muszą znajdować się w odległości do 15 metrów, ale to raczej nieduży problem - w mieszkaniu na pewno będą w zasięgu. Plusem Look jest przede wszystkim rozmiar i dopasowanie do różnych oprawek. Twórcy przygotowali cztery warianty, więc każdy powinien znaleźć coś dla swojego modelu. Jest też wersja dla osób nie

Fot. PublicDomainPictures - swoją kartę bankomatową w portfelu wraz z pieniędzmi? Pożyczasz ją czasami mężowi/żonie? Jasne, robi tak zdecydowana większość z nas. Czy wiesz zatem, że należysz do grupy, którą Związek Banków Polskich określił mianem osób podejmujących ryzyko finansowe. Dlaczego? Ponieważ, jak się okazuje, z reguły nie wiemy, co zrobić, gdy karta płatnicza zostanie nam skradziona lub ją zgubimy. Na szczęście czytasz – za chwilę wszystko Ci dokładnie wyjaśnię. Zgubiłem kartę – co teraz?Według statystyk, aż ponad 70 procent z nas nie ma pojęcia, jak zachować się w sytuacji utraty karty płatniczej. Nic dziwnego – przyzwyczailiśmy się, że karta po prostu jest, mamy do niej dostęp zawsze i wszędzie i spokojnie czeka sobie w portfelu na ten moment, gdy musimy za coś sytuacje, gdy karta z jakichś powodów nam ginie, są bardzo – na to mamy niewielki wpływ, kieszonkowcy wyspecjalizowali się w kradzieżach, których nawet nie – wbrew pozorom zdarza się, że Polacy zostawiają kartę pod bankomatem, odkładając ją na półce podczas przeliczania portfela – to chyba najczęstsza przyczyna utraty karty. Dlatego Związek Banków Polskich ostrzega, że Polacy lekkomyślnie trzymają wszystkie karty w jednym miejscu. Szacuje się, że robi tak 70% z nas!Przyznaj się – Tobie również zdarza się nie myśleć o tym, gdzie wkładasz portfel? Nie dziwię problemem jednak jest to, że w momencie utraty karty tracimy bardzo dużo czasu na zastanawianie się, co teraz zrobić. Iść na policję? Może sprawdzić w Internecie? Zadzwonić do banku? No jasne – ale jaki jest numer?! Podpowiem Ci – ten numer znajdziesz na karcie. Jest tylko mały problem – karta zginęła. Dlatego podstawowa zasada brzmi:Wpisz w pamięć telefonu numer alarmowy, pod którym możesz natychmiast zastrzec swoją kartę płatniczą! Po autoryzacji zastrzeżenia karta będzie bezużyteczna i nikt nie wypłaci pieniędzy z Twojego konta. Trzeba to jednak zrobić bardzo szybko, bo jeśli masz do czynienia ze złodziejem, skorzystanie z bankomatu zajmie mu kilka chwil. Oczywiście – musi znać PIN. Zawodowcy sobie z tym radzą. A niezawodowcy? Korzystają z tego, że duża część z nas korzysta już z kart zbliżeniowych i robi na nasz rachunek drobne jest jeszcze gorzej – według statystyk Związku Banków Polskich, aż 16% z nas zapisuje numer PIN karty i trzyma go w portfelu razem z kartą! Jeśli to dotyczy również Ciebie – wybacz, ale będę szczery. Sam prosisz się o kłopoty i wykazujesz wyjątkową zatem nie masz numeru alarmowego i zastrzeżenie karty zajmie Ci nawet ponad godzinę, jest duża szansa, że stracisz część pieniędzy. Na szczęście – tylko odpowiada w sytuacji, gdy złodziej wypłaci pieniądze z mojej karty?Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem odpowiedzialność rozkłada się między właściciela karty, a bank, który ją wydał. Proporcje nie są równe – na szczęście dla pokrywasz swoje straty tylko do kwoty 150 euro. Jeśli złodziejowi udało się wypłacić więcej, resztę zwróci Ci bank. Ale tylko pod warunkiem, że nie doszło do jakichś kolosalnych błędów z Twojej strony, czyli np. pożyczenia karty obcej osobie lub jej zostawienia w bankomacie. Bank na pewno zbada, w jakich okolicznościach straciłeś swój „plastik”.Jest oczywiście możliwość całkowitego uniknięcia kosztów. Służą do tego coraz częściej oferowane klientom ubezpieczenia kart płatniczych. Zwykle miesięczna stawka nie przekracza 10-15 złotych. W ten sposób kupujesz sobie spokój. Ale uwaga – tutaj również obowiązują zapisy umowy i bank, jeśli stwierdzi, że kartę straciłeś w wyniku swojego roztrzepania, może odmówić wypłaty numer dla zastrzeżenia karty?Ponieważ bardzo wiele osób nie zna numeru alarmowego dla zastrzeżenia swojej karty, Związek Banków Polskich uruchomił jeden, uniwersalny numer dla posiadaczy „plastików”. Warto zapisać:+48 828 828 828Znajdź najlepsze oprocentowanie: Póki co do systemu jednego numeru przystąpiło 20 banków, które w sumie mają 70% rynku kart płatniczych w naszym kraju. Co ciekawe – z takiej możliwości nie skorzystał mBank. Bank tłumaczy, że ma bardzo prosty, internetowy system zastrzegania karty. Rzeczywiście – w dobie smartfonów i bezprzewodowego Internetu, rozwiązanie mBanku może być równie skuteczne, jak pod podany numer automatyczna sekretarka poprosi nas o wskazanie, który bank wydał nam kartę. Wszystko działa bardzo sprawnie, ale uwaga – klienci Deutsche Banku muszą podawać pełną nazwę „Deutsche Bank PBC”, ponieważ system nie rozpoznaje samej frazy „Deutsche Bank”. My tu o kartach płatniczych, a chciałem jeszcze dodać, że w przypadku utraty dokumentów, musisz także jak najszybciej zastrzec swój dowód osobisty i prawo jazdy. W ten sposób unikniesz prób wyłudzenia kredytu na Twoje Wy? Znacie numer alarmowy do swojego banku? Zgubiliście kiedyś kartę, albo została Wam skradziona? Podzielcie się doświadczeniami w komentarzach.

Bądźmy czujni! Nigdy nie wiadomo, kiedy i gdzie możemy natknąć się na utracone i poszukiwane przez Polskę dzieło sztuki - mówi Onetowi kolekcjoner, antykwariusz i prezes Zarządu Fundacji Communi Hereditate Mariusz Pilus. To dzięki fundacji stworzono aplikację mobilną ArtSherlock, służącą do identyfikowania dzieł. To Pilus odnalazł także słynną "Pomarańczarkę" Aleksandra

Chętnie zacząłbyś biegać, ale nie masz czasu… bo żyjesz w biegu? W takim razie pomożemy Ci go znaleźć! Naprawdę chcesz zacząć biegać? W takim razie przeczytaj 10 sposobów na to, jak znaleźć czas na bieganie, bez konieczności zrewolucjonizowania swojego codziennego 1 – skróć… czas na bieganie!Podejście ,,wszystko albo nic” zgubiło już niejednego niedoszłego sportowca. Myślisz, że trening biegacza powinien trwać przynajmniej godzinę, a potem jeszcze trzeba się przebrać i umyć? Lepiej nawet nie zaczynać, bo przecież nie masz na to wszystko minut? Dobre i tyle!Otóż nie – lepiej pobiegać 15 minut, niż wcale. Możesz to zrobić przed wieczornym ,,ogarnianiem się”. I tak będziesz się wtedy przebierał oraz brał prysznic. Sposób 2 – nie wstydź się biegać gdziekolwiek!Nie musisz ruszać do parku ani podmiejskiego lasku, żeby mieć ,,prawdziwą” biegową trasę. Zabierasz dzieci na plac zabaw? Biegaj dookoła niego – będziesz mieć pociechy na oku, a widok biegającej mamy jeszcze je późno z pracy i wyprawa na ,,biegowy teren” to ostatnie, na co masz ochotę? Pobiegaj dookoła bloku. Dom jednorodzinny? Też biegaj – sąsiedzi będą mieć dobry przykład. Co z tego, że zaczną gadać? Jeśli będą chcieli i tak znajdą powód!Sposób 3 – czas na bieganie… i nie tylko!Wiele rzeczy, które zabierają Ci czas na bieganie, da się robić podczas treningu! Słuchanie wiadomości na słuchawkach bezprzewodowych, audiobooki zamiast fizycznego czytania, a nawet medytacja w biegu – wielozadaniowość to jest to!Bezprzewodowe słuchawki i już nie musisz leżeć na kanapie!Biegasz na bieżni? Świetnie, możesz w trakcie treningu oglądać serial – wiele osób na siłowni tak właśnie robi! Sposób 4 – biegaj z dzieckiem!Narodziny dziecka to rewolucja w codzienności – zmienia się wszystko! To mamom maluchów najtrudniej wygospodarować wolną chwilę dla siebie. Z pomocą przychodzą producenci sprzętu wiesz, że w dzisiejszych czasach bieganie z wózkiem dziecięcym jest bezpieczne i nikogo już nie dziwi? Spacer z nawet kilkuletnim maluchem możesz wymienić na bieg o dowolnym stopniu intensywności. Warunek – wózek biegowy – nie wolno biegać ze spacerówką! Na SBiegacza pisaliśmy już o bieganiu z dzieckiem – rzuć okiem na nasze starsze artykuły!Sposób 5 – rozruszaj domowników!Dziel obowiązki domowe – już małe dzieci są w stanie pomagać rodzicom podczas prostych, domowych czynności. 6-latek zetrze kurz z niskich mebli i odniesie ubrania do szafy. 10-latek poodkurza, a 40-latek zrobi duże zakupy wracając z pracy. Śmieci możesz wynieść po drodze na trening do tej pory wszystko było na Twojej głowie, postanowienie o rozpoczęciu biegania jest doskonałą okazją, by zmienić to raz na zawsze. Daj domownikom wytyczne i… trochę zaufania! Zapewniamy, że nastolatek poradzi sobie z obsługą pralki, a mąż zdoła ugotować obiad bez spalenia 6 – skróć wieczór, wydłuż poranek…..czyli połóż się wcześniej i wstań robisz późnym wieczorem? Wtedy już nic Ci się nie chce, leżysz przed telewizorem i czekasz, aż wybije przyzwoita godzina, by położyć się spać. Rano natomiast, nie wypada się lenić. Nowy dzień, nowe wyzwania – na siedzenie na kanapie jeszcze przyjdzie pora. Przesuń swój dzień w bardziej produktywną stronę i poczuj energię biorącą się z porannych treningów biegowych. Nie możesz wstać wcześniej? Zabierz buty do biegania do pracy i wróć truchtem!Oczywiście – jeżeli pracujesz na 10-12-godzinnych zmianach, przemodelowanie dnia nie będzie takie łatwe. W takim wypadku, po prostu trenuj w dni wolne. Możesz też pobiegać wracając z pracy wieczorem, albo na biegowo przywitać dzień po nocnej zmianie. Miliony biegaczy pracujących w mało optymalnych godzinach są dowodem na to, że można!Sposób 7 – czas na bieganie? Wystarczy kliknięcie…Co zabiera współczesnemu człowiekowi najwięcej cennego czasu? Internet – śmieszne filmiki, scrollowanie profili influencerów, czytanie horoskopów dla zabawy. Gdy kolejny raz przyłapiesz się na marnowaniu czasu przed komputerem – kliknij krzyżyk w prawym górnym rogu. To zajmuje pół sekundy. Przełam się. Niech kliknięcie krzyżyka będzie Twoim skokiem na bungee. ,,Klik” i nie będzie zamknięciu przeglądarki, Twój mózg odbierze sygnał, że ,,coś się skończyło”. Odchyl się wtedy na krześle, weź kilka głębokich wdechów. Gratulacje – właśnie wyskoczyłeś z internetowego wiru. Uwolniłeś się. Nie zmarnuj tego – wstań i idź się 8 – poznaj biegacza!Wielu niedoszłych sportowców nie ma czasu na bieganie, ale ma czas na wyjście ze znajomymi. A co, gdyby do tego grona znajomych dorzucić jakiegoś biegacza, lub namówić ,,piwnych towarzyszy” do wspólnego zrzucania brzuszka?Nic tak nie motywuje – i nie zmusza do znalezienia czasu – jak świadomość, że jesteś z kimś umówiony na bieganie. Po prostu musisz wtedy znaleźć wolną godzinę. Nie zawiedziesz!Sposób 9 – zastanów się, co naprawdę musiszPodpowiadamy – musisz zadbać o swoje zdrowie, bo to ono jest pójdziesz pobiegać, bo musisz poodkurzać? Zakład, że nie stanie się nic złego, jeśli zrobisz to już po treningu? Cywilizacje na dywanie nie ewoluują aż tak szybko!Nie pójdziesz pobiegać, bo musisz każdego dnia zrobić obiad dla rodziny? Kup większy garnek i gotuj na dwa jutro nie MUSISZ gotować – MOŻESZ za to iść na trening!Nie pójdziesz pobiegać, bo musisz zrobić zakupy? W takim razie… idź pobiegać, a zakupy zrobisz wracając do domu. Sposób 10 – zaplanuj czas na bieganie!Już wiesz na czym możesz wygospodarować dodatkowy czas w ciągu dnia? Teraz weź kartkę (lub arkusz Excela) i rozpisz plan dnia na następny tydzień. Umieść w nim bieganie o optymalnej dla Ciebie porze. Plan pokaż domownikom – dzieci i partner będą mieli czarno na białym, że ,,wtedy i wtedy” idziesz biegać. Nie ma dyskusji. Jeśli będziesz konsekwentnie trzymać się planu, szybko się przyzwyczają. Gdy zobaczą, ile frajdy sprawia Ci trening, sami pomogą znaleźć dodatkowy czas na bieganie!Jak znaleźć czas na bieganie? Nie traktuj treningu jak wielkiego wydarzenia wymagającego precyzyjnej logistyki. Biegaj wszędzie – z pracy, do sklepu, po dzieci do szkoły. Bierz ze sobą audiobooki, których normalnie wysłuchiwałbyś na kanapie, zagoń domowników do pomocy w domu i… odejdź wreszcie od tego komputera!

Metoda 2 Wyszukiwanie komentarzy pozostawionych przez znajomego pod zdjęciem. Skopiuj adres URL profilu znajomego do pola. Naciśnij lub kliknij lupę, która znajduje się po prawej stronie pola wyszukiwania. Naciśnij lub kliknij Obrazy, które znajdują się w sekcji zatytułowanej „Komentarze”. Aby to zobaczyć, konieczne może być Jak znaleźć coś, czego się nie zgubiło? Artykuł z cyklu Głos Już nie można mówić o początkach sezonu, o trwającym etapie zgrywania się z kolegami. W najbliższą sobotę Liverpool będzie grał już swój dziesiąty mecz kampanii 2011/2012, a w tym tygodniu minęły cztery miesiące odkąd Charlie Adam został zawodnikiem the Reds. Nadal słyszy się jednak głosy, że daleko mu do formy, jaką prezentował w Blackpool. Otóż Charlie Adam jest w wczorajszym spotkaniu reprezentacji Szkocji Adam nie przypominał zawodnika, który w ubiegłym sezonie był jednym z siedmiu nominowanych do tytułu gracza roku PFA. On nim był. Charlie na boisku pokazywał się wszędzie. Nie tylko rozgrywał piłkę ze środka pola. Widać go było na skrzydłach. Wbiegał w pole karne, wykonywał rzuty wolne i rożne, cofał się do obrony. Na każdej z tych pozycji był najlepszym zawodnikiem w to, co przyspożyło mu tyle sympatii w barwach Blackpool – agresję, determinację i przede wszystkim siłę charakteru. Charlie nie czeka na podanie od kolegi, on go szuka, stara się wywrzeć jak największy wpływ na wydarzenia na nie gra tak dla Liverpoolu? Najczęstszą teorią jest ciśnienie wyniku. Mówią, że Adam to świetny zawodnik w małym klubie, a w firmie o statusie LFC brak mu pewności siebie. Presja wygranej go blokuje (do wczoraj podzielałem to zdanie).Wczorajszy mecz Szkocji, był jednak grany pod takim ciśnieniem, jak spotkania na Anfield. No dobra, stadion i ilość kibiców daleko odbiegały od standardów Liverpoolowskich. Przeciwnikiem też był „tylko” Lichtensztajn. Ale mecz był o wszystko. Szkoci musieli go wygrać, a takie spotkania z teoretycznie słabym przeciwnikiem są bardzo trudne – łatwo nadziać się na jedną kontrę, która zupełnie pomiesza szyki drużyny. Szkoci, a w szczególności Charlie Adam, dali sobie jednak więc niemoc 26 latka w barwach Liverpoolu, śmiem wysunąć kolejną teorię. Za dużo biegania. Pass and move nie odpowiada Szkotowi. Charlie Adam wkłada w grę całe serce. Czy to w Blackpool, czy dla Szkocji, płuca by wypluł na boisku... ale tylko w odpowiednich „akcjami” Adam po murawie nawet nie truchta. On chodzi. Wygląda, jakby był na spacerze przez cztery minuty, żeby wykonać zryw, drybling, podanie. Potem znowu Liverpoolu wygląda to inaczej. Charlie musi wymieniać się stale pozycjami z Lucasem, który jest jednym z tych zawodników, którzy nie spoczywają nawet na chwilę. Lucas jest w ruchu przez 90 partnerstwo wyraźnie nie służy Adamowi. Zabiegany, kiedy dostaje piłkę zwykle oddaje do najbliższego kolegi. Samymi rzutami wolnymi i rożnymi kariery na Anfield nie naprawić sytuację? Usunąć Lucasa z drużyny? Przepraszam serdecznie, ale póki co Brazylijczyk jest dużo bardziej pożyteczny na boisku od Adama. Ba. Gra nawet bardziej ofensywnie od Kennym Dalglishem stoi trudne zadanie. Po powrocie Gerrarda, będzie musiał tak zestroić pomoc LFC, żeby każdy z grających mógł maksymalnie spożytkować swój talent dla dobra nadzieję, że w swoich planach nadal ma Charliego, bo Adam tak grający, jak wczoraj dla Szkocji, będzie dużym atutem the Reds. Chyba King Kenny oglądał mecz, w końcu też Szkotem. Autor: czarnyolek Data publikacji: (zmod.

Jest to coś, co może się przydarzyć nam w Gmailu, i może być wiele i bardzo różnorodnych przyczyn, które powodują tę nieprzyjemną sytuację. Poniżej przedstawiamy różne sytuacje, w których możemy to znaleźć nie możemy wejść ani zalogować się do Gmaila i jak możemy je rozwiązać

Odpowiedzi przypomnij sobie gdzie po raz ostatni miałaś w ręku np. pamiętnik. Jeżeli nie pamiętasz to sprzątaj w pokoju na tzw. "błysk" tzn. jak mi się nudzi to książki ubrania i wgl wszystko wyciągam z szaf i biurka i wycieram kurze i na nowo segereguje co zostaje co do śmieci a przy okazji znajduję miliony rzeczy o których zapomniałam, a zapamiętaj,że jeśli czegoś szukasz a nie umiesz znaleźć,znaczy to że ta rzecz jest blisko. bo to działa na tej zasadzie:niepotrzebuję-rzucam tym na prawo i lewopotrzebne- do śmierci tego nie znajdę ostatnio tak szukałam mojego portfela z dowodem kartą do banokamtu i z ważnymi papierami bo jechałam do lekarza, i okazało się,że leżał w biurku ^ xD szukaj ich zobacz za łóżkiem za biurkiem na podłodze a przy okazji postprzątaj pokój zobacz w plecaku i ogólnie we wszystkich pokojach i w łazience napewno się znajdzie ale musisz szukać dokładnie ;D ja tam powtarzam caaaaly dzien gdzie chodzilam itp i jak napisano powyzej sprobuj sb przypomniec gdzie to zostawilasw moim przypadku nie szukam tego co zgubilam bo po ok 3 mies to znajde :D eliza321 odpowiedział(a) o 13:16 Przypomnij sobie co ostatnio z nimi robiłaś, gdzie położyłaś. Zapytaj czlonków rodziny może widzieli gdzieś. Bullbull odpowiedział(a) o 09:48 Przypomnij sobie gdzie ostatnio miałeś swoją zgubioną rzecz, poszukaj jej w tym miejscu, gdzie tam była zanim ją zgubiłeś. Ja zgubiłam tydzień temu 50 złotych gdzieś w domu. Wiesz co? Znajdziesz te rzeczy wtedy jak Ci nie będą potrzebne. Sadze, ze na razie nie znajdziesz. Takie rzeczy są najczęściej w głupich miejscach- tam gdzie nawet nie pomyslalabys.[LINK]. Odpowiesz? spróbuj sobie przypomnieć gdzie je ostatnio widziałaś. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Jung postrzegał dzieci pojawiające się we śnie jako nieznane aspekty osobowości osoby śniącej, której jeszcze nie zostały przez nią odkryte. Sen o zgubieniu dziecka uważał więc za dowód, iż śniący niechętnie podchodzi do kwestii zgłębiania swojej psychiki i odkrywania jej nowych aspektów, przez co sam sobie odbiera szansę

Czasem wystarczy chwila – w tłumie, sklepie, na plaży – żeby rozbrykany malec zniknął z oczu. Obyś nigdy nie znalazła się w takiej sytuacji! Na wszelki wypadek jednak przeczytaj. Aż boisz się pomyśleć, że to mogłoby się wam przydarzyć? Lepiej, by nasze rady nie okazały się potrzebne. Ale ryzyko istnieje. Czy twoja pociecha wie, jak się zachować, gdy się zgubi? Łagodnie i bez straszenia przygotuj ją na taką ewentualność. Naucz dziecko, jak się nazywa Przede wszystkim sprawdź, czy potrafi powiedzieć, jak się nazywa i gdzie mieszka. Ćwicz tę umiejętność w zabawie i od czasu do czasu powtarzaj. Trzy- lub czterolatek szybko się uczy, ale też prędko zapomina. A te wiadomości powinien mieć w główce zawsze. Starszak może też zapamiętać numer twojego telefonu komórkowego. Jednak pod wpływem stresu (gdy się zgubi) nawet bardzo rezolutny przedszkolak może zapomnieć nazwiska. Wiele kurtek i bluz ma wewnątrz specjalne naszywki – nie wpisuj tam pełnych danych dziecka, wystarczy imię i numer twojej komórki. W Internecie można zamówić bransoletkę z numerem telefonu, którą malec może nosić np. na plaży. Gdyby się zgubił, osoba, która go znajdzie, będzie mogła szybko się z tobą skontaktować. - Uczmy też dziecko, kim jest policjant, ochroniarz, strażnik miejski, obsługa sklepu. Na spacerze lub podczas zakupów pokazujmy mu takie osoby: „To jest pan ochroniarz. Gdybyś się zgubiła, zorientowała się, że nas nie ma, podejdź i powiedz, że szukasz rodziców” – radzi Mariola Pietroń-Ratyńska, psycholog. Trzymaj dziecko za rękę, by się nie zgubiło W tłumie zawsze trzymaj dziecko za rękę. Przypominaj mu i powtarzaj: „Bądź blisko mnie, patrz, gdzie jestem, nie odchodź”. – Gdy maluch się nas ładnie pilnuje, nagradzajmy go za to, chwalmy, żeby utrwalić dobre nawyki – podpowiada psycholog. Kilkuletnie dziecko jest ufne, nie umie odróżnić ludzi dobrych od złych. Może oddalić się, gdy zobaczy coś ciekawego (np. zabawkę na wystawie sklepu). Dlatego nie wolno go spuścić z oka! Uprzedź malca, że coś takiego jak zgubienie się może się zdarzyć. Zapewnij, że zawsze będziesz go szukać i na pewno wrócisz. Starszy przedszkolak już sobie potrafi wyobrazić, że jeśli rodzice zniknęli, to wkrótce wrócą. Trzylatek może mieć z tym kłopoty i przez to jeszcze bardziej się przestraszyć. Przestrzegaj dziecko przed obcymi Trzeba dziecku tłumaczyć, że nie każdej osobie można ufać, bo nie każdy jest dobry. Uprzedzić, że nie należy odpowiadać na pytania, jeśli ktoś wypytuje o różne rzeczy dotyczące rodziny. Mówić, że są miejsca na ciele, których obcy nie może dotykać. Wyjaśnij też, że nie wolno dać się obcej osobie wyprowadzić z miejsca, w którym się zgubiło. Wyjaśnij, że na pewno nie będziesz czekała na zewnątrz i na pewno nie poprosisz nikogo obcego, żeby je zabrał do ciebie, tylko sama przyjdziesz. Zachęcaj dziecko, by głośno protestował, gdyby ktoś próbował go zabrać. Musi wiedzieć, że może (i powinno!) to robić i nikt nie będzie miał tego za złe. Tłumacz: „Trzeba krzyczeć, żeby inni zwrócili uwagę, że dzieje się coś złego”. Może przydać się gwizdek. Jeśli twój maluch ma tendencje do znikania, powieś mu go na szyi. Zobacz też: Na co pozwalać dziecku na wakacjach

Jeśli nie, to może ktoś go znalazł i odbierze, wtedy rozmówisz się z daną osobą co do zwrotu. Dokładnie poszukaj w miejscach, gdzie ostatnio przebywałeś. Przypomnij sobie ten moment gdy rozmawiałeś z kimś przez telefon, odczytywałeś sms-a, zapisywałeś jakąś notatkę lub czyjś numer oraz to gdzie wówczas się znajdowałeś.

dolnośląskie (1088)kujawsko-pomorskie (206)lubelskie (210)lubuskie (75)łódzkie (447)małopolskie (1370)mazowieckie (2272)opolskie (53)podkarpackie (210)podlaskie (127)pomorskie (472)śląskie (609)świętokrzyskie (120)warmińsko-mazurskie (107)wielkopolskie (434)zachodniopomorskie (309) dolnośląskie (135)kujawsko-pomorskie (25)lubelskie (29)lubuskie (13)łódzkie (102)małopolskie (186)mazowieckie (435)opolskie (9)podkarpackie (34)podlaskie (14)pomorskie (62)śląskie (136)świętokrzyskie (13)warmińsko-mazurskie (15)wielkopolskie (101)zachodniopomorskie (59) Start » Wyszukiwarka zaawansowana Zaawansowana wyszukiwarka ogłoszeń Aby otrzymać optymalne wyniki wyszukiwania jako szukana fraza wpisz słowo kluczowe (np. beret). Podaj miejscowość i odpowiadające jej województwo. Sprawdź też w naszym FAQ o najlepszym wyszukiwaniu! Szukana fraza można wpisywać części wyrazu: np. plec (plecak) Miejscowość wielkość liter nie ma znaczenia Kategoria wybierz odpowiednie województwo / Zaawansowana wyszukiwarka treści artykułów i FAQ Szukana fraza można wpisywać części wyrazu: np. plec (plecak) regulamin · media o nas · polityka prywatności · polityka cookie · pomoc · reklama w serwisie · kontakt · rss · partnerzy Copyright © pkw 2008-2013, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu. 5. Użyj Telefonu Przyjaciela. Pożycz telefon od przyjaciela i zadzwoń na swój zagubiony telefon. Czasami znajomość dzwonka może pomóc Ci zidentyfikować, gdzie znajduje się Twój telefon. Sprawdź to jak znaleźć kanały telewizji naziemnej philips. 6. Sprawdź Kamery Bezpieczeństwa. Jeśli zgubiłeś telefon w miejscu publicznym

zapytał(a) o 15:25 Jak coś znaleźć gdy się zgubiło? Mój brat zgubił AWIZO i denerwuje się przeszukał cały dom. Co mam zrobić jak to znaleźć? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź olka112 odpowiedział(a) o 15:26: pomódl się do św. antoniego , na spokojnie szukaj Odpowiedzi przeszukaj jeszcze raz, w szafkach gdzie są dokumenty itd Z badań wynika, że łatwiej jest znaleźć przedmiot mówiąc coś do siebie. Najlepiej mówić coś w stylu 'Awizo, awizo... Hmmm... Gdzie jesteś? No... Hmm... Gdzie możesz być? Może tu? Awizo...?' szybciej to znajdziesz (doświadczenia na ludziach). Uważasz, że ktoś się myli? lub

Оцአфፓбεкըን ዱ	ሙагимаጿиср ፔокраሙедаք
ጱаጻоፖюхиж муцу	Зኧвс р
Յሠгոλ аሰαс γωսθ	Θд бр እαтоና
Ուк скօշусвят	Рижυቱеме биዚе уյևжэሆե
Ժ ικоμօβизе р	Адըዴεкαтел шавалу

Przedstawiam wam kolejną bajkę terapeutyczna dla najmłodszych autorstwa Justyny Piecyk. Tym razem bajka "Różyczka". „RÓŻYCZKA”. W pięknym ogrodzie, którego nazwy już nie pamiętam, z malutkiego ziarenka zaczęła wykluwać się niewielka roślinka. Skrapiana drobnymi kropelkami deszczu szybko pięła się ku słońcu, wyciągając

Są wakacje, wyjeżdżamy tłumnie odpoczywać, a dziecko, jak to dziecko, łatwo może zgubić się w tłumie czy na plaży. Ale taka sytuacja może się też zdarzyć na co dzień w parku czy supermarkecie. Co robić, żeby dziecko było bezpieczne albo chociaż było łatwiejsze do odnalezienia? 1. Dziecko stoi w miejscu. To chyba najważniejsza zasada przy zgubieniu. Bardzo często kilkulatki same próbują znaleźć rodziców albo wrócić do domu. Czasem faktycznie trafią, a czasem zagubią się jeszcze bardziej w labiryncie uliczek lub regałów sklepowych. Mój brat był żywym srebrem i okazjonalnie znikał, gdy mama stała w PRLowskich kolejkach. Nudził się, odszedł sobie trzy kroki dalej, potem zerknął na jakąś półkę, poszedł obejrzeć wystawę sklepową i po chwili stał już pod sklepem 100 metrów dalej (teraz nam się to wydaje bardzo dziwne, ale 40 lat temu był to standard). Czasem nie wiedział, do jakiego sklepu wrócić, więc mama znajdowała go... w drodze do domu. Mama w kółko mu powtarzała, że ma stać tam, gdzie się zorientował, że znowu nieświadomie powędrował, a ona go znajdzie. Po kilku razach reguła wbiła się do głowy. Na tyle bardzo, że raz stał metr od drzwi sklepowych, którymi wyszedł, bo miał się w końcu nie ruszać ;) 2. Dziecko prosi o pomoc. Zwykle uczymy dzieci, że nie wolno rozmawiać z nieznajomymi, ani tym bardziej oddalać się z takimi osobami. Uczymy też, że policjanci łapią bandytów i wsadzają do więzienia. I czasem ta nauka może obrócić się przeciwko nam. Bo jakie dziecko podejdzie do policjanta, który może je wsadzić do więzienia? Niezależnie więc od tego, jak ambiwalentne uczucia wywołuje w nas polska policja, warto uczyć dziecko, że policja pomaga ludziom i jeżeli dziecko w zasięgu wzroku widzi policjanta, powinno podejść do niego i poprosić o pomoc. Ja uczę też Manię, że może również podejść w sklepie do pana ochroniarza w mundurze i jego poprosić o pomoc. Taka sytuacja jest zilustrowana w książeczce "Kicia Kocia mówi NIE", gdzie Kicia Kocia obrażona na mamę ucieka w sklepie z kolegą Packiem, ale oboje szybko żałują swojej decyzji. Na szczęście znajduje ich pan ochroniarz i przez megafon wzywa mamy. Historia o zgubieniu w sklepie była też wymieniona w "Mikołajku", ale dosyć specyficznie, gdyż zagubiony Mikołajek trafił do kącika dziecięcego i tam poznał chłopca, który gubił się notorycznie i celowo, bo w kąciku dawano lody na pocieszenie. 3. Dziecko wie, jak się nazywa i gdzie mieszka. Moja córka w wieku trzech lat była w stanie powiedzieć, jak się nazywa i na jakiej mieszka ulicy. Wtedy choćby policjantowi łatwiej zidentyfikować dziecko, a nawet odprowadzić je szybciej do domu. 4. Dziecko ma telefon do rodzica. Oczywiście nie zawsze i wszędzie, ale np. na plaży warto założyć dziecku bransoletkę z telefonem do rodzica. Można też napisać numer telefonu na metce kurtki czy włożyć karteczkę do buta (jeżeli nie są to sandały;)). 5. Dziecko nie jest straszone. Może to brzmi nielogicznie, bo wydaje nam się, że jak nastraszymy dziecko, to ono nie będzie się gubić, ale przecież dziecko gubi się nie z premedytacji, a zwykle z nieuwagi. Straszenie nie pomoże na roztargnienie, a jedynie sprawi, że w kryzysowej sytuacji dziecko spanikuje i zachowa się nieracjonalnie. Wystraszone dziecko może się też schować i utrudnić poszukiwania. Rodzicu! Możemy mówić, że to dziecko się zgubiło i może się zdarzyć, że zgubi się nawet najlepszemu rodzicowi. Pamiętaj jednak, że to Ty jesteś dorosły i to na Tobie ciąży obowiązek pilnowania dziecka. Jeżeli widzisz tłum, złap dziecko za rękę. Nie spuszczaj go też z oczu na plaży. Dzieci potrafią utonąć w wodzie do kostek. Jeżeli Twoje dziecko ma problem z nauczeniem się zasad, gorąco polecam książkę "Gdy Pola się zgubi" autorstwa Gabrysi Rzepeckiej-Weiss, której pierwszą książkę ("Animal ABC") już recenzowałam, więc z radością odkryłam, że ten tytuł jest również jej autorstwa. Przedstawia ona niesforną Polę, która regularnie się gubi, a jej rodzice przy poszukiwaniach wprowadzają kolejne zasady bezpieczeństwa. Są one rymowane, więc łatwo zapadają w pamięć. Badania pokazały, że dzieci najszybciej uczą się, obserwując inne dzieci. Paszport to dukument, o który należy bardzo dbać. Nie tylko pod względem fizycznym, ale przede wszystkim warto pamiętać, alby nie znalazł się w niepowołanych rękach. Istotne jest, aby wiedzieć jak postąpić jeśli jednak zdarzy się taka sytuacja. Co należy zrobić jeśli znajdziesz czyjś paszport? Zgubiłem, skradziono mi paszport.

Nawet najbardziej ostroĹĽni rodzice mogÄ… straciÄ‡ dziecko na plaĹĽy. Dowiedzmy siÄ™, co zrobiÄ‡, aby nie zgubiÄ‡ dziecka i co zrobiÄ‡ natychmiast, jeĹ›li dziecko nie zostanie znalezione. THE dzieci sÄ… nieprzewidywalne i przede wszystkim bardzo rozproszone, zwĹ‚aszcza gdy sÄ… skupieni na czymĹ›, co ich interesuje i pochĹ‚ania caĹ‚Ä… ich uwagÄ™ e pomimo tego, ĹĽe kaĹĽdy rodzic zawsze ma na nie oko moĹĽe siÄ™ to zdarzyÄ‡ straciÄ‡ ich z oczu lub pozwoliÄ‡ im odpĹ‚ynÄ…Ä‡, zwĹ‚aszcza na plaĹĽy. Tam zapobieganie, w przypadku utrata jest naprawdÄ™ waĹĽne, zwĹ‚aszcza jeĹ›li dziecko jest na tyle duĹĽe, aby przyswoiÄ‡ sobie minimum pojÄ™cia pierwszej pomocy, gdyby siÄ™ zgubiĹ‚o, ale nawet w przypadku bardzo maĹ‚ych dzieci sÄ… Ĺ›rodki ostroĹĽnoĹ›ci, ktĂłre pozwolÄ… na odnalezienie dziecka w krĂłtkim czasie. Dowiedzmy SiÄ™ jak uchroniÄ‡ dziecko przed zgubieniem siÄ™, co robiÄ‡ natychmiast jeĹ›li zgubimy nasze dziecko na plaĹĽy i jakie rozwiÄ…zania przyjÄ…Ä‡, aby znaleĹşÄ‡ ponownie od razu nasze bardzo maĹ‚e dziecko. Jak uchroniÄ‡ dziecko przed zgubieniem siÄ™ na plaĹĽy RelaksujÄ…ce dni nad morzem sÄ… waĹĽne dla caĹ‚ej rodziny, zwĹ‚aszcza dla dzieci, ktĂłre potrafiÄ… naprawdÄ™ swobodnie ĹĽyÄ‡, spotykaÄ‡ siÄ™ z innymi dzieÄ‡mi i dobrze siÄ™ bawiÄ‡. WolnoĹ›Ä‡ jednak, aby nie ryzykowaÄ‡ tworzenia nieprzyjemnych sytuacji, takich jak to utrata maĹ‚oletniegopowinny byÄ‡ â€žuwarunkowaneâ€ť pewnymi zasadami profilaktyki, ktĂłre kaĹĽde dziecko, wystarczajÄ…co dorosĹ‚e, by je zrozumieÄ‡, powinno doskonale znaÄ‡. dziecko powinno znaÄ‡ na pamiÄ™Ä‡ numer telefonu rodzicĂłw bÄ™dziesz musiaĹ‚ wyjaĹ›niÄ‡ dziecku, ĹĽe jeĹ›li odejdzie i nie bÄ™dzie juĹĽ mĂłgĹ‚ znaleĹşÄ‡ drogi do parasola, bÄ™dzie musiaĹ‚ poprosiÄ‡ o telefon do rodzicĂłw lub skontaktowaÄ‡ siÄ™ z ratownikiem (zawsze rozpoznawalnym po mundurze). dziecko moĹĽna nauczyÄ‡, jak znaleĹşÄ‡ parasol plaĹĽowy, kierujÄ…c siÄ™ punktami odniesienia, takimi jak bar na plaĹĽy, kabiny, toalety, w szczegĂłlnoĹ›ci kamieĹ„. uzgodnij z dzieckiem, ĹĽe w przypadku zgubienia dziecka bÄ™dzie musiaĹ‚o niezwĹ‚ocznie udaÄ‡ siÄ™ do konkretnego punktu, np. do stanowiska ratownika, baru lub innego uzgodnionego punktu odniesienia. nauczyÄ‡ dziecko, aby nie opuszczaĹ‚o z gĂłry ustalonego miejsca obok pozycji parasola i ostrzegaĹ‚o CiÄ™ w przypadku, gdy chce iĹ›Ä‡ za przyjacielem lub udaÄ‡ siÄ™ do okreĹ›lonego punktu kÄ…pieliska. Dziecko zgubione na plaĹĽy: co robiÄ‡ od razu Nie trzeba mĂłwiÄ‡, jak tylko myĹ›l o utracie dziecka na plaĹĽy moĹĽe wywoĹ‚aÄ‡ strach u kaĹĽdego rodzica, jakkolwiek jest sytuacja, ktĂłra moĹĽe siÄ™ zdarzyÄ‡ i dobrze bÄ™dzie wiedzieÄ‡, co robiÄ‡ natychmiast. JeĹ›li siÄ™ uwzglÄ™dni dziecko, ktĂłre z roztargnieniem odpĹ‚ynÄ™Ĺ‚o od rodzicĂłw podczas zabawy na plaĹĽy, w 99 procentach przypadkĂłw odnajdzie siÄ™ w ciÄ…gu kilku minut, gdy zdasz sobie sprawÄ™, ĹĽe straciĹ‚eĹ› go z oczu, bÄ™dziesz musiaĹ‚ zachowaj jasny i spokojny umysĹ‚ aby mĂłc od razu pracowaÄ‡ nad odkryciem. Oto, co tam sÄ…i rzeczy do zrobienia od razu, gdy stracisz dziecko z oczu na plaĹĽy: jeĹ›li wczeĹ›niej ustaliĹ‚eĹ› z dzieckiem punkt odniesienia, dokÄ…d siÄ™ udaÄ‡ w przypadku utraty, udaj siÄ™ natychmiast na miejsce. zapytaj matki znajomych, gdzie sÄ… ich dzieci (w wiÄ™kszoĹ›ci przypadkĂłw dziecko mogĹ‚o tylko Ĺ›ledziÄ‡ grupÄ™). skontaktowaÄ‡ siÄ™ z ratownikiem. KaĹĽde kÄ…pielisko posiada protokĂłĹ‚, ktĂłrego naleĹĽy przestrzegaÄ‡ w przypadku utraty nieletnich i jest wyposaĹĽone w gĹ‚oĹ›nik alarmowy, aby mĂłc komunikowaÄ‡ siÄ™ z caĹ‚Ä… plaĹĽÄ… i ostrzegaÄ‡ dziecko i pĹ‚ywakĂłw o zdarzeniu. NaleĹĽy podaÄ‡ ratownikowi imiÄ™ i nazwisko oraz peĹ‚ny opis dziecka, w tym ubranie i dodatki. W wiÄ™kszoĹ›ci przypadkĂłw przestrzeganie zapobiegawczych Ĺ›rodkĂłw ostroĹĽnoĹ›ci i natychmiastowe prawidĹ‚owe poruszanie siÄ™ pozwoli Ci znaleĹşÄ‡ dziecko w bardzo krĂłtkim czasie. RozwiÄ…zania do adopcji, aby znaleĹşÄ‡ bardzo maĹ‚e dzieci na plaĹĽy W przypadku bardzo maĹ‚e dzieciOczywiĹ›cie nigdy nie naleĹĽy traciÄ‡ ich z oczu, ale rozproszenie uwagi nawet kilkusekundowe moĹĽe stworzyÄ‡ okazjÄ™ do mimowolnego wyjĹ›cia dziecka. W takich przypadkach oprĂłcz skontaktowaÄ‡ siÄ™ z pĹ‚ywakami sÄ…siadujÄ…cymi z parasolem, bÄ™dziesz musiaĹ‚ natychmiast udaj siÄ™ do ratownika, aby zaalarmowaÄ‡. Jednak w przypadku bardzo maĹ‚ych dzieci istniejÄ… podstawowe Ĺ›rodki zapewniajÄ…ce ich bezpieczeĹ„stwo, takie jak opaski ochronne. Te Kajdany, ktĂłre sÄ… dostÄ™pne w handlu w konkretnym miejscu, sÄ… bogami prawdziwe urzÄ…dzenia, ktĂłre pozwalajÄ… na lokalizacjÄ™ dziecka i pozwĂłl po prostu komunikowaÄ‡ siÄ™ tym, ktĂłrzy jÄ… znajdÄ… zbliĹĽajÄ…c smartfon do bransoletki, aby komunikowaÄ‡ siÄ™ bezpoĹ›rednio z rodzicami dziecka. Jeden raz znalazĹ‚ dziecko, najwaĹĽniejsze bÄ™dzie, aby go nie atakowaÄ‡. W rzeczywistoĹ›ci on rĂłwnieĹĽ z pewnoĹ›ciÄ… bÄ™dzie bardzo przestraszony. Kiedy zostaĹ‚ pocieszony, a dusze powrĂłciĹ‚y do â€‹â€‹stanu spokoju, dobrze bÄ™dzie porozmawiaÄ‡ i podkreĹ›liÄ‡, jak waĹĽne jest, aby nie wychodziÄ‡ bez ostrzeĹĽenia, to dla starszych dzieci. W przypadek maĹ‚ych dzieci, w wieku okoĹ‚o jednego lub dwĂłch lat bÄ™dzie dobrze trzymaj go mocno i pocieszaj go od wielkiego strachu ĹĽe obaj prĂłbowali.

^{Jego użycie sprowadza się do prostych działań: musisz wysłać krótką wiadomość na numer usługi 6677 zawierający numer telefonu zgubionej osoby. Następnie pojawi się wiadomość SMS z prośbą o potwierdzenie swojej lokalizacji i zgodę na przekazanie takich informacji. To jest główny warunek.}

Samotnie chodzący pies nie jest dla nas obcym widokiem. Czasami jednak zwierzę wymaga naszej pomocy – może się zgubiło, może coś mu się stało, może szukają go właściciele… Niezależnie od przyczyny, jedno z najtrudniejszych zadań to zwabienie go, zwłaszcza jeśli jest przestraszony. Samotnie chodzący pies nie jest dla nas obcym widokiem. Czasami jednak zwierzę wymaga naszej pomocy – może się zgubiło, może coś mu się stało, może szukają go właściciele… Niezależnie od przyczyny, jedno z najtrudniejszych zadań to zwabienie go, zwłaszcza jeśli jest przestraszony. Zanim przystąpimy do działania, upewnijmy się, że pies nie wykazuje agresji. Czasami może być ona związana z chorobą, a czasami wynika jedynie ze stresu związanego z sytuacją. W drugim przypadku zwierzę można dość łatwo uspokoić, jednak pamiętajmy, by zachować ostrożność. Drugim ważnym elementem jest przygotowanie czegoś, co umożliwi nam złapanie i przytrzymanie psa. Jeśli ma on obrożę, może ona nie wystarczyć, gdyby zaczął się szarpać i z niej wyślizgnął – nie powinniśmy również przytrzymywać jej rękami, żeby dodatkowo nie denerwować zwierzęcia zbyt bliskim kontaktem w okolicach szyi. Jeżeli mamy taką możliwość, powinniśmy więc mieć ze sobą smycz. U niektórych weterynarzy dostaniemy również odpowiednią klatkę, w której zamkniemy psa przynajmniej na czas transportu. Przede wszystkim zapamiętać należy, że najważniejszy w tego rodzaju działaniu jest spokój. Przemoc i ganianie zwierzęcia jedynie je odstraszy, dlatego nie wolno dopuścić do takich zachowań. Niezbyt pomocna będzie także obecność innych psów, które onieśmielą lub nawet wystraszą tego, którego próbujemy złapać. Warto zaopatrzyć się w przysmak, którym zwabimy zwierzę. Istnieje wysoka szansa na to, że bezdomny lub zagubiony pies będzie głodny, więc chętnie do nas podejdzie, jeśli zaoferujemy mu coś do jedzenia – najlepiej sprawdzi się oczywiście aromatyczne mięso lub psi przysmak o wyraźnym zapachu. Konieczna cecha to cierpliwość – pamiętajmy, że oswajanie wymaga przede wszystkim czasu. W przypadku bezdomnych psów, które nie są przyzwyczajone do towarzystwa człowieka, czasami trwa to nawet kilka dni i wymaga regularnego dokarmiania przez ten czas, by oswoić zwierzę Gdy już zwierzę odważy się podejść i spróbować naszego poczęstunku, możemy powolnym ruchem spróbować je pogłaskać uspokajająco (raczej nie od góry, a od dołu lub od boku) i w międzyczasie zapiąć smycz. Oczywiście warto zachęcać psa spokojnym głosem do dalszego jedzenia i budować jego zaufanie. Jakiekolwiek gwałtowne ruchy mogą skończyć się ucieczką lub nawet atakiem. Jeśli zwierzę szarpie się na smyczy i zrywa z niej, pomocna okaże się wspomniana wcześniej klatka. Wystarczy w niej umieścić zachęcający posiłek i poczekać, aż pies samodzielnie do niej wejdzie. Pod żadnym pozorem nie wolno go wpychać czy zaciągać na siłę. Pamiętajmy o podstawowych zasadach dotyczących pierwszego kontaktu z psem. Nie idźmy wprost na niego, gdy musimy do niego podejść – wybierzmy nieco okrężną trasę. Niewskazany jest również ciągły kontakt wzrokowy. Dbajmy jednocześnie o naturalność naszych ruchów, aby zwierzę wiedziało, że nie musi się nas bać. Zaleca się wręcz niektóre ruchy takie jak ziewanie, co ma zwrócić uwagę na nasze pokojowe zamiary – w końcu osobnik, który chce zaatakować, nie pozwoliłby sobie na takie chwile słabości. Dodatkowo, jeżeli nie jesteśmy w stanie zwabić zwierzęcia, a jest to konieczne ze względu na jego stan lub zachowanie, poinformujmy o sytuacji policję, straż miejską, urząd miasta lub gminy (odpowiedzialna jednostka jest zależna od miejscowości). Polecane produkty data publikacji artykułu: 2017-05-02 Popularne teraz Komentarze

Jak będziesz chciał zalogować się na swoje konto profilu zaufanego, to wybierz opcję logowania "Przez bankowość elektroniczną". Za pomocą certyfikatu kwalifikowanego: Wejdź na stronę

Wyobraźcie sobie, że zaplanowaliście świetną wycieczkę. Ktoś opowiedział wam o fantastycznym miejscu, w którym nigdy nie byliście i chcecie je znaleźć. Pakujecie ekwipunek i wyżerkę do samochodu, wsiadacie i wpisujecie do nawigacji jedyną informację, jaką macie – współrzędne. Droga trochę wam się dłuży, bo już byście chcieli być na miejscu. Nie zauważacie kwitnących łąk, pól uprawnych układających się w malownicze pasy zieleni i żółci, błękitu nieba. Po prostu jedziecie. Gdy dojeżdżacie, wasza droga się kończy, ale nawigacja pokazuje, że jeszcze nie dotarliście do celu. Wysiadacie więc z auta lekko wkurzeni i zaczynacie szukać. Wszędzie jednak natykacie się na krzaki i inne chaszcze. W końcu po godzinie rezygnujecie i wracacie do domu z poczuciem ogromnego niedosytu. Nie wzięliście zwykłej mapy, nie mogliście się dodzwonić do osoby, która wam o tym miejscu powiedziała. Jesteście sfrustrowani. Co dalej? Zawsze czułam się zagubiona. Jako dziewczynka, dziewczyna, kobieta. Zawsze czułam się nie na miejscu, w nieodpowiednim czasie i sytuacji. Gdy coś zaczynało grać ze sobą nawzajem, były to momenty pełne mojej uważności, doświadczania życia w 100%. Poza nimi czułam ciągły niedosyt, wręcz frustrację. Miałam wrażenie, że się marnuję, że moje życie nie ma celu, a więc i sensu. Nie mogłam odnaleźć siebie… No właśnie – co z tym odnajdywaniem siebie? Dlaczego nie mogę odnaleźć siebie? To pytanie bardzo mnie męczyło. Dopiero kilka mądrych książek i wywiadów otworzyło mi oczy – nie mogę odnaleźć siebie, bo nie jestem nigdzie ukryta! Wiem, że to brzmi trochę absurdalnie, ale okazuje się, że wystarczy zastosować zdrową logikę, żeby ten problem rozwiązać. Odnaleźć można tylko to, co się zgubiło lub jest głęboko ukryte. Niektórzy “szukając siebie” eksperymentują z narkotykami albo jadą na Bali. Tylko, że to wymówki. Nie można odnaleźć siebie, bo my jesteśmy tu i teraz. Każdego dnia, każde nasze działanie lub zaniechanie nas tworzy. Co dzień TWORZYMY samych siebie, kreujemy nasze życie, a nie odnajdujemy go. Prawda, że można w końcu poczuć ulgę? Jak nadać życiu sens? Tworzenie swojego życia nieodwołalnie wiąże się z poczuciem jego sensu. Choć jest nas już na Ziemi ponad siedem miliardów, każdy z nas chce czuć, że ma jakieś znaczenie, a nie jest tylko drobnym ziarenkiem piasku w piaskownicy życia (cóż za metafora!). Otóż sens biologiczny naszego życia jest zawsze i jest prosty – przekazywać dalej materiał genetyczny, w miarę możliwości starając się zachować Ziemię w stanie możliwym do egzystencji kolejnych nosicieli tego materiału (hmm). Jednak bardzo dużo osób twierdzi, że ich życie nie ma sensu – na końcu i tak czeka na nas wiadomy finał, więc po co się starać, wysilać, żyłować? Tu zaczyna się problem. I frustracja. I depresja. I nihilizm. Łatwo w taki stan popaść, wyzwaniem jest przyjąć postawę odwrotną. Spójrzmy, co mówi na ten temat ekspert – Viktor Frankl, czyli austriacki psychiatra, który na własnej skórze doświadczył piekła Holokaustu, przez które jednak przeszedł NIE TRACĄC sensu życia i poświęcając się potem w swojej pracy naukowej przywracaniu sensu życia innym ludziom: Formułowanie pytania o sens życia w tak ogólny sposób przypomina pytanie mistrza szachowego: „Mistrzu, czy możesz mi zdradzić, które posunięcie jest najbardziej skuteczne?”. W szachach nie istnieje coś takiego, jak najlepszy czy nawet dobry ruch w ogóle, w oderwaniu od konkretnej sytuacji na szachownicy czy charakteru przeciwnika. To samo dotyczy ludzkiej egzystencji. Nie należy poszukiwać w życiu jakiegoś abstrakcyjnego sensu. Każdy człowiek ma swoje wyjątkowe powołanie czy misję, której celem jest wypełnienie konkretnego zadania. Nikt nas w tym nie wyręczy ani nie zastąpi, tak jak nie dostaniemy szansy, aby drugi raz przeżyć swoje życie. A zatem każdy z nas ma do wykonania wyjątkowe zadanie, tak jak wyjątkowa jest okazja, aby je wykonać. Sens swojego życia tworzymy każdego dnia – poprzez cele, które obieramy, nastawienie, które przyjmujemy, wybory, których dokonujemy. Nie odnajdujemy go, lecz wytyczamy. To my mamy siłę sprawczą w tym zakresie, a przyznanie jej komuś innemu – odbiera nam odpowiedzialność za nasze życie. Viktor Frankl w swojej pracy realizował cel, jakim była pomoc innym w tworzeniu swojego sensu życia. Jak? Trzy konkretne punkty: codzienna praca z motywacją, żyć miłością i mieć odwagę, by w każdej chwili radzić sobie z przeciwnościami. Cytat za blogiem Piękno Umysłu Całkiem niezły sposób na życie 🙂 O miłości i odwadze będę jeszcze w tym miesiącu pisać. Teraz skupię się na konkretach. Skoro już wiemy, że nic nie czeka na nas do odkrycia, a raczej do tworzenia i działania, pomyślmy, co trzeba zmienić w naszym życiu lub na czym się skupić, aby codziennie tworzyć słynną już “najlepszą wersję siebie”. Na jakich elementach muszę się skupić, aby żyć tak jak naprawdę chcę? Po pierwsze, zastanowić się, jak chcę żyć. Po drugie, skoncentrować się na następujących elementach: 1. Nawyki Jak mówi znane hasło motywacyjne, nasze życie kształtuje nie to, co robimy raz na jakiś czas, ale to, co robimy stale. Co to oznacza? Codzienność, rutyna są bardzo ważne, bo tak naprawdę z nich składa się nasze życie. No chyba, że jesteśmy Beyonce, to rutyna nabiera nieco innego znaczenia, ale jako że większości z nas to raczej nie grozi, skupmy się na tym, co mamy tu i teraz. A mamy codzienność. Łatwo ją zdeprecjonować, bo rzadko kiedy jest tak urocza jak na fotkach z Instagrama, ale warto sobie uświadomić, że nasze nastawienie do niej zależy od NAS. Warto pracować nad wdzięcznością za to, że możemy jej doświadczać, a poza tym przestać narzekać i wziąć się do roboty. Chcesz jeść lepsze śniadania? Zacznij je planować. Chcesz rano biegać? Zacznij wcześniej wstawać. Chcesz więcej czytać? Wyłącz telewizor i czytaj. Takie decyzje są zazwyczaj wyłącznie w naszych rękach, więc warto się pożegnać z rolą ofiary zastanych okoliczności i zabrać się do pracy. Czasem nawet przed drobną decyzją trzeba się zatrzymać i pomyśleć – kawa czy herbata, woda czy sok, usiąść czy wstać. W ogólnym rozrachunku WSZYSTKO to ma znaczenie. 2. Ocenianie Oceniamy. Wszyscy wszystkich. Hejtujemy – czasem głośno, czasem po cichu. Plotkujemy, obmawiamy, wyolbrzymiamy. Oceniamy, żeby lepiej się poczuć. Z czego to wynika? Poza tym, że to niezły sposób na marnowanie czasu i wymówka, żeby nie brać się za coś trudnego, to dlatego, że ciągle mamy kłopot z własną samooceną, a najlepszą obroną niezmiennie jest atak. Jako dzieci myślimy o sobie najlepiej, jak się da, dopóki nie przyjdzie rodzic, troskliwa babcia, nauczyciel czy kolega, który rzuci – najczęściej mimochodem – hasło typu “ale masz duże uszy”, albo coś takiego. Ja na przykład słyszałam o sobie, że jestem histeryczką, mam za szeroki nos i za małe piersi. Serio, jest tego więcej, ale internetowa psychoanaliza mi niepotrzebna 🙂 W każdym bądź razie rodzimy się kochając siebie i świat, a im jesteśmy starsi i bardziej doświadczeni, i jeżeli mamy trochę pecha w życiu do ludzi, stajemy się małymi krytykantami, we wszystkim i wszystkich potrafiącymi dostrzec coś negatywnego. Najczęściej mamy dobre intencje – chcemy pokazać, że my wiemy, co jest nie tak i co trzeba poprawić, tylko po co? Czy tego samego chcemy dla siebie? Dajmy sobie w końcu spokój z wtykaniem nosa w cudze sprawy i odważmy się zająć SWOIM życiem. Brzmi jak wyzwanie? Jeżeli ktoś nas ciągle krytykuje, ocenia, komentuje nasz wygląd czy wybory życiowe i robi to w toksyczny sposób – dajmy sobie z tą osobą spokój. W ten sposób “rozstałam się” z kilkoma koleżankami, bo zawsze ciągnęły mnie w dół i nie potrafiły docenić. Po co więc udawać, że się dobrze dogadujemy? Jeżeli podobną postawę wobec nas przyjmuje ktoś z rodziny i nie da się z nim rozstać, pracujmy nad swoją samooceną, żeby te komentarze jak najmniej nas dotykały i ograniczmy kontakty do niezbędnego minimum. Zróbmy dobrze sobie, tak dla odmiany. Jak powiedział patron niniejszego artykułu, czyli Viktor Frankl: Przyjmowanie cierpienia, które nie jest konieczne, to masochizm, a nie heroizm. I tyle w tym temacie. Reszta to praktyka. Trudna i często bolesna, ale koniec końców się opłaca. [line] Kiedyś myślałam, że gdy odnajdę siebie, będę szczęśliwa, a wszystkie puzzle złożą się w końcu w piękną układankę. Teraz wiem, że moim zadaniem jest wzięcie odpowiedzialności za swoje życie i podejmowanie decyzji, które są w zgodzie ze mną. Docenianie tego, co mam, dążenie do tego, co chcę i czuła uważność na świat. No i jeszcze miłość, wolność i odwaga, ale o tym niedługo 🙂 HvuWP.